Bu şehirde benim bir dolu anılarım,eski evim,taşlı yollarım,adımlarım,
Tenhalarında,ağaç diplerinde,en derin köklerine sarılı zamanlarım,
Tren yolları gibi ,raylarında sadece makas değiştirmiş hatıralarım,
Ah ne kaldıysa payemde ,bulabildiğim şu saklı anılarım..



O yokuşu bitmeyen evimiz,ana caddeye ulaşır kırk merdiven sonrası,
Arkama dönüp bakarım sevinerek ,oh çekerek bitti galiba şu yirmisi,
Bazen üzüntülü ruhum,dağları terkedip kucaklamak istediğinde denizleri,
Ah ne kaldıysa payemde,bulabildiğim şu saklı anılarım...



O komşuluğun vefalı günleri,akşama dek sohpet eksik olmaz gülmeleri,
Beyaz hırka ,renkli eşarbı,Nimet teyzenin aloo evde kimse yokmu? diyen sesi,
Yan tarafta evde oturan teyzemin ,gel evdeyim diye,perdeden, çağıran eli,
Ah ne kaldıysa payemde bulabildiğim şu saklı anılarım...



Senelere meydan okuyan ağaçların bahçede bitmek bilmez çiçekleri,
Sonrasında mis gibi meyvelerine ,çocukların taş duvardan uzanan elleri,
Aralıkta top oynayan çocukların,teyzee topumuz yine kaçtı sesleri,
Ah ne kaldıysa payemde bulabildiğim şu saklı anılarım..


TEYZEMİN DEFALARCA VERDİĞİ TOPUN YOKTUR ARTIK ESAMESİ,
MAKASIYLA DİLİM DİLİM SİZDE KURTULUN BENDE,
DERKEN O ÇOCUKLARIN BAŞINI ÖNE EĞMESİ...


SALİHA HANIM
KAYIP SAYFALAR
2009

YAZARI BİNAY KAN
15.2.2011