beni bu koca şehirde
bir başıma yalnız bırakıp
gideceğin
hiç aklıma gelmemişti,
biliyor musun...
benden ayrılalı
tam yedi gün oldu.
koskoca yedi gün yüz altmış sekiz saat.
oysa...
birbirimizden bir saniye bile ayrı kalamazdık.
ne zaman geç kalsam,
pencerede beklerken bulurdum seni.
öyle özlüyorum ki...
sabahları işe gitmek gelmiyor
içimden.
sen varken iple çektiğim saatler,
geçmesin istiyorum.
gittiğin günden beri ayakkabılarımın.
bağlarını çözmedim,
öyle giyip çıkartıyorum,
sen bağlamıştın diye.
zamanlı zamansız,
nedenli nedensiz,
tatışmalarımız geliyor aklıma.
inan...
bunları dahi özlüyorum.
hasta olduğum günler geliyor aklıma,
bana gösterdiğin ilgi,
bir eş bir sevgiliden çok,
bir anne şevkatiydi sanki.
bazen bu ilgiyi görmek için.
rol yapıyordum,
hastaymışım gibi.
koşuştururdun deli olurdun,
ne yapacağını bilemezdin.
hoşuma giderdi benimle ilgilenmen,
sevgini göstermen.
kıs kıs gülerdim.
üstüme örttüğün battaniyenin altında.
oysa ben sana hastalığın da yapamamıştım,
bunların hiç birisini.
gerçi sende.
beğenmezdin ya yaptığım şeyleri.
sana gelirken,
ilk kez bu gün uğradım,
gittiğimiz kır kahvesine.
aynı garson elinde iki çayla geldi.
gözleri seni arıyordu.
nerde dercesine.
elindekilerini bırakmasını oturmasını istedim
masaya.
getirdiği çaydan yudumlarken
seni sordu.
anlattım uzun,uzun.
acımı anlıyordu.
başını öne eğmiş dinliyordu öğlece.
bir müddet sonra.
doğrulup yüzüme baktı.
buğuluydu gözleri,
belliki zor tutuyordu kendini.
ağlamamak beni üzmemek için.
dudağındaki belli belirsiz tebessümle,
bir eli omuzumda başını sallayarak,
ayağa kalktı boynunu bükerek.
o da üzülmüştü zamansız gidişine.
kalkıyordum ki yanıma geldi,
senin en çok sevdiğin,
papatyalardan yaptığı demeti,
uzatarak sana getirmemi istedi.
bunlar ondan,kırmızılarsa benim aldıklarım.
bak...
sevdiğin yağmurda yağıyor,
göz yaşlarımla birlikte toprağına.
ben artık gideyim istersen.
haftaya yine gelirim.
malum bu gün pazar.
sabah çıkarken bıraktığım,
yıkanaçak bulaşıklar,
ütülenecek gömleklerim var.
sen varken düşünmezdim bunları.
ah...
canımın içi,
ne vardı sanki bu kadar erken gideçek.
sen gittiğinden beri,
dualarla yalvarıyorum tanrıya,
benide yanına alsın diye.
nasılsa alişır geride kalanlar.
sensizliğede,
bensizliğede.

Hüseyin Sırrı Talay