dağların ardına bir köy kurmuşlar
o köy
Babamın babasının mezarı, benim beşiğimin sallandığı yer
benim köyüm
yüreğimin ırmağına kement vurmuşlar
O ırmak
benim ırmağım
yamaçlararında çam ağaçları
dibinde kozalaklarla oynayan çocuk
benim çocukluğum
benim çocuğum.
son mevsimde beyazı düşmeyen kar
benim dağım
gülen yüzünde çiçekler açan kız
evimin kraliçesi
yüreğimin damgası yar.
şimdi torunlarıyla ne kadar çok bahtiyar
ak saclı ihtiyar.
ceviz ağaçları örmüş gökyüzündeki bulutu
sılaya düşürmüş nazlı gelin umudu
umut; benim umudum
benim ihtiyarlığım.

orak elliğe yakışmış ekin derer
kekliğim palazını nasılda sever
taşına kurban olduğum
bu hasreti kimler biler
benim hasretim
yüzümdeki derin derin izler
hangi acıyı nasılda gizler
benim toprağım
benim yüzüm.
düşürdüğüm yıldızlardan hangisini canın ister
gönül tokluğum
sırtımın yükü değil ki
atıversem bir yere
gönlümü açmışım tüm ülkeme
benim ülkem
benim toprağım
benim kadınım
sevdiğim
ben bu sevdaya ömür tüketmişim
aşkım
şarkım
sana tüm sevdalarımı bağışlamışım
titre Göksu’m
titresin avuçlarım
ben seni sevmişim köyüm
seninle büyüttüğüm…Ülküm