Koynunda yâr koynunda
Ele karşı ağlayan yâr
Bana karşı gülen yâr!
Bu kadar da nekes olma aşktan yana
Ömrümden ömür tükettiğim
Yarınımdan çaldığım uğruna
Bu kadar da bikes koyma beni


Binlerce gecenin karanlığı misli misli zifiri hem
Ve yalnızlığım, biriktirdiğin tonlarca hem
Kamyon kamyon yalnızlığım
Çık çıkabilirsen kaç kaçabilirsen
Arap saçı, kördüğüm, çıkmaz sokak
Kör kuyu, dipsiz kuyu, hain kuyu
Her taraf yalnızlık kokuyor
Her taraf sensizlik kokuyor
Bu ne rezil bir haldir yâr
Bu ne utanmaz bir hüzündür.

Ve milyonlarca gözyaşı damlası hüznümün
Okyanus okyanus hem
Dalga dalga ömrümün kıyılarına vuran
Beni yakan yıkan boğan yâr.
Batığım tuzlu sularında
Yaram derindedir
Ağlarım yağmurlarında
Erkeğim ya,
Vaziyeti bilmesin isterim kimse

Artığı yitik bir aşkın bir ben kalmışım âlemde
Bir gemiyim batmaya hazır ve nazır
Aç koynunu yâr aç koynunu
Hüznümü sar bana
Yalnızlığımı ört bana
Gözyaşlarımı serp yüreğime
Salamı oku, kabrimi kaz.
Vakit gitme vaktidir senden beriye
Zamandan öteye…

Bilir misin yâr bilir misin?
Yüreğinin attığı yerdir yuvam
Ne ocaklar yaktık gül mevsiminde
Ne kahkahalar attık gamzelerinde
Gözlerinin ta ortasıdır kadam
Ne nazarlar attık kılıçtan keskin
Ne nazarlar ettik büyücülerden beter
Ruhunun en karanlık noktasıdır ovam
Ne yolculuklara çıktık bilinmez
Ne insanlar gördük bizden kat be kat eksik

Bilir misin yâr incinirse yüreğim
Ölmek için yanına yaklaşır can.
Usulca hem, sakince, sessizce
Ölürsem gayri gül suyu ile yıkasınlar
Gül yaprakları ile kefenlesinler
Yüreğine defnetsinler bir zahmet
Talkınımı da verirsen heyhat!

Koynunda yâr koynunda
Koynunda saklı yüreğim
Ver yüreğimi ver hüznümü ver yalnızlığımı
Ver yaşamımı sil baştan
Seni yaşamak için öldüm bil bunu baştan
Bu ne ince hesap bu ne puslu cevap
Taziyemde sen dur!
Fatiha mı sen oku
Vasiyetim bu!

Ola ki günün birinde hatırlanırsam eğer
Kabrim yüreğindedir öyle dersin gelenlere
Uzaktan da olsa bir Fatiha okuyanlara
Âmin dersin benim hatırıma.