Uzak diyarların eteğine sarıldım
Ansızın çekip gitmekti içimdeki ateş
Bir divane gönüldü bekleyen
Bir de senliliği bekleyen Efendim(s.a.v.),senliliği özleyen.

Yetişemeyen zamanlarım oldu
Göçüp gitmekti senliliğe
Sen,taşlanırken o taşı kendimde hissedemedim,
Zeyd olamadım,Sana duvar olamadım
Yetişemedim Efendim(s.a.v.),yetişemedim.

İçimde pare pare akan bir kor var
Hiç sönmesini istemediğim
Ama bie o kadar yara aldığım
Bir can var,gönül var.

Sende tam anlamıyla yaşayamazken
Senlilikte tutuşmaktı isteğim
Rüyalarımda hergün beklediğim sevgili,
Sendin sevdiğim
Ahh Efendim(s.a.v.) bakamam ki sana kirli gözlerle
Bilirim bu yüzden gelmezsin rüyalarıma!
Ama Vahşi gibi de beklerim...

İşte bir yar varsa içimde o,Sen olmalı,
Bir sevgi varsa gönülden ’Allah’diyen
Sonrası da ’Sen’olmalı!
Dünyanın bu cazibesi,beni benden etmeye çalışırken
Tutan el,vesilem yine ’Sen’olmalı!

Bastığın topraklara basamasam da
Her toprak Senin hürmetinle zikirle Efendim(s.a.v.)
Her toprak Senin hürmetinle...

Şu Ay,nasıl da üzülüyordur
Mucizenle inanmayanlar için
Nasıl da hüzünlüdür yıldızlar!
Ahh Efendim(s.a.v.) onların derunu(kalbi) yok ki,
Ahh Efendim(s.a.v.) nasıl da acizim!Nasıl da tutkulu
Ama layık değilim ki bundandır çekingenliğim..!