DENİZ VE BEN
Denizin kenarındayım
izliyorum dalgaları sessiz ve sakin. Şubat denizi.. Beni yanına çekiyor hava güneşli ve sisli mutluyum, huzurlu çünkü güneş mutlu, gök mutlu evren mutlu.. Deniz, O kadar güzel kokuyor ki tek nefeste yüreğimde adalar yanı başımda martılar gökyüzünde.. Vapurlar beni çekiyor vuuuu...vuuuu... düdük ötürerek, tuvalini al gel hadi resim yapmaya der gibi el sallıyor. Sanki vapura bindim yllar öncesine gittim koşup saklandığım oynadığım saklanbaç... Güneş var, yanında sis güneş beni çekiyor içimi ısıtıyor bekliyorum gücünü sisi kovalasın.. Beklemek çok uzun ama ya sonsuzluğu.. Beklerken düşüncelerim düşüncelerim beni çekiyor kafamda bir ağrı beynim yarılmış bir türlü toplayamıyorum bir önceki, bir sonra ki derken inci kolye gibi koptular dağılıp gittiler tutamadım.. sis kaybolmadı, güneş battı ama dağılıp kaybolan ben oldum... canan demirel |
Açık bir İstanbul gününde,Şubat ılımanlığı adeta ortam fırsat bu fırsat diyerek hem yaşanmış, hem de yaşatılmış.Paylaşılmış mutluluk.Nefis bir kompozisyon oluşturulmuş.Vapurlar ki, suda kayışları, mutluluk denizinde yüzmeye belge gibi.Hele o vuuuuu vuuuuu lar yokmu.İnsanı yürekten parçalar.Sanki yürek dağlaması gibi gelir bana.Hüzün kaplatır içimi.Belli mi olur, belki o da mutluluktandır.Sevmeler hüzünlerde, hüzünler sevmelerde gizli olurlar ya.Onun gibi bir şey...Duyan yürek,bakan göz o sisler arasında da çok şey görürler.Varsın sis kalsın, dağılmasın.Sadece adaları uzaklaştırır.Beklemek; bazen an gibidir.Bazen de yıl gibi gelir insana.Aldırmayın o inci tanelerinin dağılmasına.Bir gün onlar çoğalarak gelirler yanınıza.Ya ayağınızda hal hal, yada boynunuzda ışıl ışıl yansırlar.Gurur ve mutluluk abidesi olarak.Yılların acımasızlığına rağmen,huzurdur.
Dağılıp kaybolmanızın mutluluktan olması dileğimdir.Bakın vapur giderken dalgalar köpük köpük, ne de güzel harmanlıyor lacivert ile beyazı...
Mükemmel bir şiir okuttunuz ve yaşattınız.
Kutluyor, selam ve saygılarımı sunuyorum.