DENİZ OTOBÜSÜ 2Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Her deniz otobüsüne binişimde hayatı sorgularım...
Yine deniz otosundayım
ben ve düşüncelerimle.. Önce düşüncelerimi sonra yüzleri gördüm. Yüzler var; bakışları derin, anlamlı yüzler var; karmakarışık, boş bir saksı gibi... Pırıl pırıl parlayan yüzleri gördüm parlaklığın içine saklanan kötü gözleri de.. Ve Martılarımı gördüm tertemiz yüreklerini , içten çığlıklarını onları kucakladım su verdim, simit verdim ekmeğimi paylaştım, yüreğimin içindekileri... Ve Mavi gökyüzümü gördüm öyle mavi öyle parlıyor ki; İster insanlar ağlasınlar, İster gülüp oynasınlar Ben buradayım İşte ben hayatım Aç gözünü ! işit beni! Diye haykırıyor. Ben gördüm Ben gördüm ki; Hayat geçiyor, zaman azalıyor. Nasıl geçti? Neler yaptık? neler gördük? canan demirel |