Yalnızlık zor zanaat.
Bir kıçı kırık sandalye,
Bir de,
Tik tak diyen bir saat.
Yaşamak bu mu sence.
Oysa hayat devam ediyor.
Bir ırmak gibi kıvrılarak gidiyor.
Arkasından bakmak kalıyor bana.
Hanımefendi !
Gönül sarayım hala boş.
Güneş görmüyor hiçbir penceresi.
Her yer karanlık, her yer loş .
Hanımefendi !
Rica etsem sarayıma buyurmaz mısınız?
Her gün pencerelerimi dünyaya açmaz mısınız?
Düşünürseniz.
Yarın yine geleceğim tepebaşına.
Son vermek istiyorum artık gönlümün isyanına.
Gelecek diyorum o hanımefendi.
Bu saraya.
Kimse inanmıyor bana.
Bir akşamüzeri gelin lütfen.
Hüzünlerden önce girin içeri.
Siz gelirseniz onlar girmez zaten.
Bende kurtulurum yalnızlığın kahrını çekmekten.
Lütfen buyurun içeri.
Yalnızlık haydi sen kapı dışarı.

06.02.2011
Orhan OYANIK
ÇAN