Bu şiir, 2 Şubat 1980 tarihinde Sedat Erdem, Recep Atay ile birlikte başımızdan geçen bir avcılık macerası üzerine yazılmıştır.

Bin dokuz yüz seksen, şubatın ikisi;
Üstümüze çullandı göğün örtüsü,
Nevrimizi döndürdü kurnaz tilkisi,
Şimdi biz avcı mıyız, yoksa av mıyız?

Çartözünü sis bastı gözümüz görmez,
Nidamız arşa değdi, geriye dönmez,
Od düştü içimize su döksen sönmez,
Şimdi biz avcı mıyız, yoksa av mıyız?

Derinlerden duyuldu trenin sesi,
Dört yanımızı sarmış kışın efesi,
Hep ensemizde Azrail’in nefesi,
Şimdi biz avcı mıyız, yoksa av mıyız?

Ne yol var, ne de bir iz; yolu bulalım.
Sular tersten akıyor geri dönelim.
Meğerse kaybolmuşuz nerden bilelim?
Şimdi biz avcı mıyız, yoksa av mıyız?

Yerleri eşeledik her taraf anız,
Gök, yere inmiş zannedersiniz deniz,
İfadeler bulanık bembeyaz beniz,
Şimdi biz avcı mıyız, yoksa av mıyız?

Üç kişi kubaşıp tepeyi boyladık,
Kurt gibi uluduk, it gibi havladık,
Uyuz bir tazıyı da yaren belledik,
Şimdi biz avcı mıyız, yoksa av mıyız?

Devrüşün Receple, Nüra’nın Saadet,
Birde ben; hepimiz Allah’a emanet,
Kadıözünde yolu bulduk nihayet,
Şimdi biz avcı mıyız, yoksa av mıyız?

Unutmak mümkün değil o makûs anı;
Bembeyaz bir duman kapladı dört yanı,
Bugün ahvali sorgulama zamanı,
Şimdi biz avcı mıyız, yoksa av mıyız?

İbrahim BAYRAKTAR
09.11.2005