SON DEMİM
Ağla şimdi...
Ağla, sol elinin ayasında kalmış bir avuç küle! Birkaç gün daha eserim en fazla, Cürmümü yakar, külüm ile katarım tozu dumana. Mesnetsiz, Sıfatsız, zamirsiz bir bircümlenin içindeki tekil şahısım ben. İntiharları kuşandım bir kereliğine, Ve bilirimki İntiharlar; puşt olan sevdalara benzer. Sen neye benzersin? Yada hangi sütü bozuk sana atfeder siluetini ? Hangi densiz, seni bir şeylere benzetir ? Dilinde kim meze eder senli satırları ? Zayi olursun, demem ondan, Yoksa cürmüm nedir benim ? En fazla külümü alır giderim. Lakin budefa intiharları kuşandım ahsenim. VE bilirimki İntiharlar; puşt olan sevdalara benzer. Sensiz geçecekse ömür bakıyem, HEr mevsim ihtimalsiz aynı geçecek. Moru soluk sümbüller, sen kokmayan yağmur yağacak, Merakla bekliyorum şimdi. Acep güller hangi yüzle açacak! MEydan okuyorum, Cürmüm kadar yer yakarım oysa Lakin intiharar yoldaşım bu kez, VE bilirimki İntiharlar; puşt olan sevdalara benzer. Peki ya puşt nedir ? SApmış demek özünden, Hem cinsinin hayaline belin suyunu döken. Sözü kem, özü necis, hizmet eder nefsine, Böyle bir küfür işte, kimse almaz üstüne. Aklımda sen, Sözümde ,sazımda sen, Gecem sen, gündüzüm sen Bitik bir ben varım senlerin yaylasında, Son kalanım, Sol elinin minicik ayasında. Ama Biad ettim intihara , Ve bilirim ki intiharlar; puşt olan sevdalara benzer. Nacizane ama halisane duygularımın bir kaç satır ile cereyan ettiği an-ı siz değerli dostlarımla paylaşma imkanı veren edebiyat defteri’ne ve güne layık gören saygı değerli kurula sonsuz teşekkürlerimi sunarım... |