Boşa gayret rüzgârlara yön vermeye çalışmak
Rotanı düzgün çiz
Yelkenlerini çevir
Unutma
İnsanı seven insan hep sevilir

Gölgeleri silmeyle geçirme zamanını
Güneşe engel ol
Hepsi silinir
Gerçeği yaşamak istese de insan
Karşısına hep meşhur roller dikilir

Dünü yarına taşımak zorunda değil insan
Yarınlarını mutlu kıl dün olsun
Hiçbir şeye kederlenme, hep gülümse
Bırak
Talihin üzgün olsun

Niye her gün duvarlarını boyasın ki insan
Çekip en güzel anların fotoğraflarını asmak varken
Yakışır mı saklanmak örümcekli düşüncelere
Uçurumlardan düşmeyi düşlemek yakışmaz
En güzel çimlerin yeşillerine basmak varken

İnsan bir goncadır bir defa açar
Tercihlerin kimi gözyaşı dolu kimi kahkaha
Zaman çok çabuk geçiyor
Herkesin dilinde bir tekerleme
“Var daha!”

Anlamak zordur anlaşılmak gibi
Köşeleri yuvarlatmak zorunda değil insan
Soymak lazım bütün maskeleri vücudundan
Kışlar olur mevsimlerde lakin iki bahar vardır
Çabuk geçer, hemencecik gelir nisan


Dedim ya
İnsan boşuna rüzgârlarla uğraşır
Gece gündüz dünlerle boğuşur
Bir atımlık fişekten çıkmıştır hayat
Boş tenekeler problemleri doldurur günleri
İnsan nedense yaşamayı unutur

Bir gonca güldüm, doğduğum gün açtım
Ey hayat söyle, hangi günahı işledim de
Bütün gölgelerimdeki maskelerle sana bulaştım?