VEFA
Sessizce izliyorum yaşamın kıyısından
Kahrolası acı bir gülüş yapıştı dudaklarıma, dile geldi Oy oy kendini aldatıyorsun dedi. Hem de hiç aldanmadığın kadar. Aldatılmayı bir asa gibi ellerinde tutuyorsun. Elinle bir savurabilsen herşeyi değiştireceğini sanıyorsun. Bu yüzden aşığım dokunamadığın yalnızlığıma Mutfak camımın pervazindaki kuşlara Siyahı olmadığından gülün en kırmızısına Yaşamın kıyısında izliyorum martıların ninnilerini Sana dair nameler söylemeyecekler Vefaları kendilerinden çok daha yüce... Papatyaları ezmeden nasıl dokunulur bir güle Bilmeyeceksin Tutunduğun asa bahane Çünkü sen hep kendini sevdin Nurşen Yıldız/Gelsenkirchen (28/03/2010) |
kutlarım kalemi;
saygıyla...