ARAF’TAYIZ…Zamanın kıvrımlarında dolaşırken hayat coşkusunu bırakır damla damla… Her damlasına bir ağıt yaktığım hayat akar göz pınarlarımdan… Ellerin güneşin sıcaklığına, ay’ın şavkına dokunur. Dokunuşların med ceziri doğurur; asarsın med cezire, masmavi düşlerimizi… Düşlerimiz bulutların üzerine devrilir, bulutlar kararır… Zifiri karanlığı aralayan bir şimşek çakımıdır gözlerin Gözlerinde; mıh gibi çakılır, kalırım… Mutsuzluğunun gölgesinde bir nefestim sana… Sen, anason kokularına gizlediğin yalnızlığınla, ben, bıçak sırtlarından kalma yaralarımla; Türküler yakıp, şiirler okuyacaktık kavuşmalarımıza… O, öksüz yalnızlığını, bırakıp da gittin omuzlarıma! Parmaklarında ayrılık diz çöktü! Mutsuzlukla koyun koyuna; şimdi, bir nefeslik aşktı geriye kalan… Çeksen bir solukluk ömrün kalır, çekmesen aklını aşk alır; cennetin de, cehennemin de kapısı aşkla çalınır… Araf’tayız…. Nurşen Yıldız Grezyk |