Sevda ne akmayı bilmiştir
Ne de olup bitene bakmayı
Deresi ırmak, ırmağı dere olmuştur
Günü kerahat bilmiş, dağ ardına düşerken
Daveti bilmez, artık kapı omuzlanmıştır
Mahremi haneye girilir
Gürültüsü kıvılcımla domuzlanmış olur

İhanetin bedeli burada başlar
Dur durak bilmez
Yapraklar sararır
Sultan tacı düşürür
Ayakta da yaşayamaz, doğrulmaktan hani
Ağaçlar baharı bilmez olur

Ağızlar sustalı, her pişmanlık pustalı
Kimi günü görmüş olur
Kimi günü göreceye feda
Yol şaşmıştır bir kere
Boz üveyikler de geçmez olur kapından

Akıl başa gelmez
Delilikler beda
Mimarı hırstır, kandır, sular gözyaşı
Türküleri ceberut tutuşur ağıttan yana
Bir o yanım kanar, müşteki söylemlerden
Başlar, dik durmayı bilmez ki düşmekten

Ananın gözüne sevgi sokulmaz
Tutuşur her yan, yön şaşar
Yeniden bağışlar gün gecikmişinden
Sevgiye giden yolda hep
Dokuzu, dokuz yere dikilir den tuğ
Sikkesi de para etmez, olmuştur her yer yuğ

İhanetin bedeli tam burada başlar
Aha şuracıkta, can özünde biter
Yakan el, yakılan el, aynı olur
Dağ dumanlanır, dağ ateşlenir
Öfkesi kabarır celalinden
Fırtınayla dağ kendini koyverir

O zaman dağ azametten ezer
Ne gam bilmiştir, ne minnet
Kendini koyvermenin yayılması ile gezer
Felaketi kaybetse, sükuneti kazanır
Aslan yalabısa, kedi buradadır
Miyavla boy verir fareler oy verir
Fark etmez ki kedi için; sünneti gelir bedavaya

Astarsız yorgan, yüz gezer
Bürününce karanlığı da örtmez ki altında
Gönlünce umarın hayalini de göresin
Bir yerlerin değil, her yerin dışarıda
Kabusların artar, kuşkuların karabasanı tartar
Şöyle bir halli yolluca kaba konmazından olurlar

Gecen mutluysa, gündüzün umutlu

27.01.2011

Bayram KAYA