aşk bir keramet değil midir ki!bu sabah İstanbul’un mavi/yeşil gözleri ışıldadı yüreğim; hicranın prangalarını çıkartmakta sessizliğini bozma niyetinde kara yaşmağı dipsiz kuyuları atıyorum boğazımda bir hıçkırık düğümleniyor gitgide büyümekte nedense hicranın kara ummanında aşıklar teker teker çıkmakta vuslatın nadide Şems’i ısıtmakta gönülleri ey aşk! ey vefalı!duy sesimi bilmezmisin gittiğinden beri el etek çekmiş meczup gibi dolaşırım sokaklarda ey semadaki eflatun bulut ! benim hicrandan neler çektiğimi görmez misin yoksa gözlerine kara mihir mi çekildi! yüreğim, senin gibi coşan yağmur damlalarıyla giriftarken bana , mâşuğumun sacının değdiği gümüş pulları ver. özlem yanığı ruhumu sakinleştireyim ey!kışın hırçın lodosu vefalımın gül kokusunu getir bana. kalemimde hicranı defediyorum. isimsiz ve sözsüz atlaslarda bırakıyorum ey vuslat! ’gel, gör, beni aşk neyledi’ diyen Yunus gibiyim buz gibi gönül ummanlarımı ısıt............ aşka sihirli bir değnekle var olma lütfunu tattır............... yüreğimin dünyası senindir. yok olma öykülerini yeniden yazdır. aşk bir mucize , aşk bir keramet değil midir ki! 27/01/2011 gordion |
çok güzeldi ama yaaa....can arkadaşım her zaman ki gibi harikasın.yazan yüreğe kucak dolusu sevgiler...