ÇIRILÇIPLAK YATAĞIMDA İFFETSİZ SABIKALARHüzzam makamında yetim selâsı üşümüş yaz(g)ımın An/sızın değil ki bu lâl buse daha ana rahmimde mırıldanmış Maskelere bulaşmış gayri-meşru bir fırtına koynunda Mor nöbetlerim düşer sol yanımdan Zemheri günlerimin susuzluğuna takılmış Mühürlü uçurtmam isyankâr Ram olmuş özlemlerim bir kuşluk vakti Avuçlarımda susuyor kekik kokularım Y a k l a ş t ı m Ama küllerimin çetelesini tutamaz ki Pusulasız kelebeklerim beyhude Say ki (s)akladım göğsüme çığ düşmüşken hasretle Gusülsüz günahına nikâhsız (s)esimi Say ki bir avuç toprak serpilirse sevdama Darmadağın mezarımda şahadetsizde yatabilirim Göz kırparken yorgansız sevişmelere gam Kaç kanama kundakladım? Sökük kıyametinin ayak seslerine iliştirilmiş Cinnetlerimi gizledim Bıçak kesiği korkusunda kafiyesiz bir sayıklama işte Damarlarıma bu zifiri cehennemi işleyen Islak trajedimde boynuma dolandı Yokluklarınla sıvanmış bir Elif İnfazımın beşik kertmesini gizleyen tövbelerini hiç kirletmedim İhbar etmedim hiç bir bakire gün ışığını Kapı aralarında kavuşmaları doğurmak için Ölüme yaslayarak mülteci şehirlerimi Kekre haykırışlar sızmışken Uçuklatan sözlere mum ışığında ferman yazılır mı? D e m l e d i m Çırılçıplak yatağıma iffetsiz sabıkaları Katıksız yanıklarına b/akarsın ardımdan artık Sadece bizi alıp uyutursun yine de Kurban edilince hasretin kara kaplı defterine bir düş YASEMİN CANAN... |
Yaşamak, çırılçıplak gerçeklikten ibaret olamaması anlamında hep biraz aldatı içerir kuşkusuz. İnsan ne denli gerçek sevgiliyle dolu olursa olsun, çıplak gerçeklik karşısında temaşaya kapılır, haz merkezli bir bakış açısından değerlendirir. Kendi başına süreklilik arzedemeyeck kadar kırılgandır.Güzelliğe sonsuzluğun mührünü vuracak, hünerli bir insani dokunuşun izleri aranmış sanki. Gerçekliğin sunduğu incecik bir kumaşın üxerine sunulan düş gücü.
En derin aşk sarhoşlukları imgesel aşka duyulur ve bu çalışmada nesnel aşkın nitekiklerini taşıyor. Aşkı tekrar tekrar duyma isteği. Sanki gözyaşalarıyla biçimlenen konuşmalar bir döngü içinde, ayrılığın çaresizliğin düğümlenişine tanıklık ediyorsunuz. Bir çeşit prizmadan bakar gibi, kırıntıların tekrar tekrar bir araya gelip yeni biçimler oluştuabildiğini gözler önüne seriyor.
Emeğine sağlık, yeni kelimelerde buluşmak dileğiyle...