Pervane
Kaptırmış kendini cezbeye fır fır döner
Aşkın güzergâhında pusuladır kör fener Yüreğindeki yangın harlanır her nefeste Mevsim ateş mevsimi sanma bu yangın söner. Işık alır gözünü ölçmez biçmez sözünü Rüzgâr yeleli demler hep körükler közünü Cezbenin kollarında hiçe sayar hayatı “Budaktan esirgemez /yâr uğruna /gözünü.” Aşk sarhoşu pervane dönüyor yana yana İlk insandan bu yana “aşk“ gerçek anlayana Ateşin özündeki sırra erer âşıklar Bu demden sonra, dünya bir yana yâr bir yana. Sırra vakıf olanlar ne ateş dinler ne ser Sevgilinin uğruna varlık yükünden geçer İçer yârin elinden şerbet diyerek zehri Aşk dilinde ilahi çetin dipsiz kuyular seçer. |
saygıyla...