Sevgiliye Son Mektup
Kuşların şarkıları geliyor kulağıma.
Hafif bir ışık süzülüyor penceremden yüreğime. Ve sonra canlanıyor anılar. Bir hançer saplanıyor göğsüme. Sanki yeniden açılacak kapı. Sanki yeniden ‘canım’ diye atlayacaksın kollarıma. Sanki bitecek bu acı. Sanki yeniden başlayacağız bu hayata. Ama öyle olmuyor değil mi? Sankilerle geçiyor bütün günlerim. Beklilerle tutunuyorum şu lanet hayata. Ama sen çoktan unuttun beni öyle değil mi? Şu an başkasının elini tutuyorsun değil mi ? Başkasına canım diyorsun ,başkasına fısıldıyorsun sevgini. Kaça sattın söylesene gül kokulu bedenini ? Bu oyun gibi geldi sana öyle değil mi ? Ama beni gerçekten öldürdün fark ettin mi ? Bana verdiğin son hediyeyi hatırlıyor musun ? Yüzüme söylediğin son sözleri ? Verdiğin güle her baktığımda ağlıyorum. Nedeni sensin biliyor musun sevgili ? Masallardaki gibi olacak sanmıştım , ama sonu öyle bitmedi. Hep birlikte olacağız sanmıştım , demek ki yanılmışım. Derdin . Leyla bile Mecnun’u böyle sevmedi. Şimdi diyorum . Sezar bile böyle ihanet görmedi. Bu sana son mektubum sevgilim. Kendisine bakacağın son hatıra. Bil ki seni hiç unutmayacağım sevgilim. Neler çektirdiysen bana unutuyorum hepsini. Elimde solmuş bir gül , yüreğimde kırıklar , aklımda sen… Artık gidiyorum . Eveda sevgilim. |