İSTANBUL SUSUYOR, BEN AĞLIYORUM!..keyifsiz ay ışığı solgun gecenin ayazında puslu hava siniyor sokaklara ses vermiyor martılar kuytulara çekilmiş bekleşir kediler bir yudum sevgiye aç çocuklar sevimsiz kaldırımlarda sefaleti oynuyor bense, seni arıyorum anason öfkeli şişelerde!.. gözyaşı dökersin sessiz pencere önlerinde sevgilinden ırakta hüzünlerdesin dudakların alev topu yalnızlıklara demir atar sineye çekilirken hasrete bırakılmışlıklar çölleşti menekşe kokan masmavi sevgiler şarkıların ahengine hicranlar düşer günbatımlarında gözlerim gözlerini arar!.. ağlar kırmızı bir karanfil yağmurların altında bahar muştusuna sabırlar tetiklenir üşür sabahın kırağıları gül üstünde nefeslerim buz kesilir yokluğuna beklerim güneşin kızıllığını her uyanışımda özlerim Yeditepe’nin yediverenlerini koklarım, sen diye açan papatyaları okşarım!.. ah aşkım! sen soluyor her semtin ucu-bucağı adım attığım yerlerde sülietin karşımda aheste yürüyüşün, tebessümlerin bal akıtan dilindeki yarenliğin şimdi nerde yüreğim kavuruyorken sensizliğimde İstanbul susuyor, ben ağlıyorum ’Bahar’ diye diye garip gönlümü dağlıyorum!.. Zafer Direniş ... 22 Ocak 2011 Cumartesi 00:30 Lahey |