Kaç Şiir İçtim Acıyla Demlenmiş
Özüm ve sen
Bir gönül vardır bende ummanı kucaklar Aşkın pazarında satılık canım, nazar et gözlerim gülsün Gönül bahçemde bahçıvan sensin Der güllerimi tut demet demet Rengini senden alır güllerim Seherlerde düşer yaprağıma çiğ tanesi Sür dudaklarını ıslansın kansın sevdaya İçimdeki çocuk Kaç yalancı bahar geçti yalnızlık iklimimden Minik bir kuş yüreğim Çırpınır kanat açar Sev onu yürekten şefkatinle büyümek ister //Halen büyümedi ürkek yüreğim bıraktığın yerde bekliyor ama yaralı hislerim// //Şifa olacak mı yaralarıma buseler bıraksan sancılarıma// //Suskun leblerim, düşer gözlerimden satırlara şiirlerim// Şairlik sevdam Kırılgan duygularımın rüzgârlar getirdi mi selamını Yellere bıraktım tenimin rayıhasını sana demlendiğim sıcak gecelerde Küçücük bir mutluluk diledim Umutla resmini çizdim buğulu camlara Kayboldum iç âlemin enginlerinde Başım dönüyor bu cehennem girdaplarda Kayboluşum sanadır sitemim sana Mevsimler hep yağışlı sensiz buralarda Melekler ıslanıyor gözyaşlarımda Eriyor kara gözlerimde güneşler Kararıyor bakışlarımda gündüzler //Umutla resmettiğim şiirler ağlıyor satırlara// Buhranlarım Renkli bir rüya ile resmederken şiirlerimi Kasvete dönüşüyor yazdıkça ilerleyen mısralar Daraldıkça daralır boğulurum soluksuz sığmam satırlara Sonra ağlarım çığlık çığlığa Duyma feryatlarımı okuma yazdıklarımı Esir etmem sana bir canım daha yok harcanacak uğruna Bedelini ödedim ben yıllarımla, kaç zaman geçti Kaç şiir içtim acıyla demlenmiş Yakma bir daha hicranla Salıver yavru kuşu yüreği pırpır ederken kanatlansın sonsuz hülyalara //Yokluğunda sol yanım ıstıraba alışmış bırak böyle kalsın dağıtma beni// Melek… |