Kar
Bitmiştir bir sonbahar
Kocaman bir bulutun sırtına biner Sevdalısı için kar. Hangi denizleri geçecektir bilinmez Kime sevdalıdır derseniz Bir sırdır o, söylenmez. Günler geçer yollarda, belki aylar Ne dağlardan ürker, ne vadilerden Şekillere bürünür kar. Vazgeçirmez buz tutmuş pencereler Uğuldayarak esen soğuk, Ya da ayazla kardeş geceler. Gözü yerde sevdalısını arar Bir an önce kavuşmak için Yanıp tutuşan kar. Görünce bölünür milyonlarca parçaya Bir taze gelin edasıyla atar kendini Sevdalısına. Beyazlarla süslü raksına başlar En hafif rüzgâra bile dayanamaz Salına salına iner kar. Hayatının ilk raksıdır bu Sonunda kollarında eriyecek Sevdalısına son dansıdır bu. İşte böyle yağar Gözlerinden mutluluk yaşları akıtan Kar. Bir sevda uğruna erir gider Ve bir taze karın sevdası Bir taze sonla biter. Turgut Uzdu (c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir. |