ADIN BATSIN, KARA GECELER
Ey gecelerimin kır düşmemiş siyah saçları
Omuzlarım nasıl taşır yükünü ? Rüzgârın nefesinde ürpere dursun kâküllerin ben de biliyorum ki Karanlık boşluğa, yumruk sallamak gibidir seninle dolu düşler kurmak Madem ki kara geceler koydular adını Gündüzün boyalı yüzüne hiç dokunma Sahte atlas libaslar giyine dursun gül yüzün Sokulmuşsa yalnızlık kanatlarının altına Göster kimsesizlik resmini ay ve yıldızlara Ne kaybedersin ki ? Kara ziftini kusma Aydınlık göz bebeğinden umut kaldırsın Bu baharın hâsılatı sevgi olsun Çaresizlik değil Varlığın asılsın sözcüklerin kirpik ucuna Ve şiirler Şiirler çimlensin kâğıt kaleminin teninden Gülümser doğursun artık, emlik kuzusu şafaklar Sen kara yüzünden suçlu değilsin Aşkın gölgesini ütüleyen gecelerdir tek suçlu yokluğun yüreğimi kemiririken Geri dönüşü olmayan bir yolun yolcusu Bitkin olur,tükenir umutlarındaki mavilikler aynen ben gibi sızlanır yüreğin Fısıltımın fiskesinde bile çatlar türkülerin gönül fayı Ayrılık yemlenir her nakarat bitiminde Yeni baştan demlenir gecenin bende ikramsız oturuşu Kabul dur doğmak kadar ölümde Faniyi mutlu etmek gecenden güneş dilemek gibidir yaniiiiiiiii.... eştir bu gece,yokluğun ölüme |