Parktaki ArkadaşımBugün yolumu kısaltmak için parkın ortasından yürüdüm, Akşam üzeri olmazdı ama orada beyaz bir kedi gördüm, Siyah benekleri de vardı, özellikle kuyruğu siyah renkti, Onu okşadığımı görünce de yol boyunca bana eşlik etti... O kadar sevimliydi ki, yanımdan yürürken bazen duruyordu, Bana bakıyor ve sonra güvenle yine yoluna devam ediyordu, Sanırım yine onunla birlikte olduğumu anlamaya çalışıyordu, Beni gördüğünde de bir problem olmadığını düşünüyordu, Ben de onun yanında yürürken cana yakın haline bakıyordum, Getirilip oraya bırakılan bir ev kedisi olduğunu düşünüyordum, İnsanlara yakın olması bundandı sanırım, orada eskiyi arıyordu, Cana yakın birini gördüğünde yeniden ev kedisi olmak istiyordu... Yan yana yürürken ben de durmuyordum, onunla konuşuyordum, Bir ev kedisi istemediğimi uygun bir dille anlatmaya çalışıyordum, Yolumuz kısalınca bir bank bulup üzerinde bir müddet oturduk, Oturmakla kalmadık, daha da yakın olmanın yollarını aradık... Sevimli kedi kucağıma gelmek için mücadele etmeye başlamıştı, Ben de anlatmaya çalışmıştım, isteğinin mümkün olamayacağını, Sonra yine yola dizildik, az gittik uz gittik, yolun sonuna geldik, Kapıdan çıkarken arkama baktım ki bir arpa yol gelememiştim... Neyse, kedi orada kaldı ben de burada, yine bir şiir, yeni bir şiir, Düşünüyorum da, olmazsa olmaz, bundan başka elimden ne gelir, Baskülün üzerine çıktım, gördüm ki değişen bir durum yok hala, Günlerdir yürüyorum bu uzun yolları, olsa da olur olmasa da... |