Kendime soruyorum: ’Bu gün düne göre nasılsın?’ diye,
Sonra cevap veriyorum: ’Dünden daha iyi değilim elbette!’,
Nedenini de sormam gerekiyordu ama artık vaz geçtim,
Bu soruların arkası gelmez, gençliğimden beri bilirim...

Aslında değişen hayat değil, bizler de değiliz, psikolojimiz,
Bugün böyle yarın öyle, elbette ki bu da bizim kaderimiz,
Ona karşı çıkamayız, hayatın özelliğidir, elimizde değildir,
Kendimiz burada, aklımız kimbilir nerede, belli değildir...

Düşünüyorum da, en büyük imtihanımız çocuklarımızdır,
Dünyaya geldilerse yokuz, bütün imkanlarımız onlarındır,
Ellerine diken batsa hemen kalbimize bir bıçak saplanır,
Varlıkları unutturmuştur bizi kendimize, hep onlar vardır...

Bugün dünden iyi olmadığımı söylemiştim sanırım, demek ki,
Bugün benim dışımda bir gelişme sızdı hayatıma, o an bendeki,
Güzellikler savruldu, kalan sadece bende devam eden o güdüyle,
Yavruma yönelmekti, o bende gizli demek ki, ben de onda elbette...