YİNE SEN GELDİN AKLIMA
Yeni sen geldin aklıma;
Yine depreşti içimdeki çocukluğum, Gelincik tarlasında yaktığım ateş hala tutuşmadı, Yüreğim hal bilmez bezirgânın elinde rehin, Hikâyemde Ferhat ile Şirin hala kavuşmadı… Yine sen geldin aklıma; Yağarken Nisan yağmurları ıhlamur bahçelerine, Gökkuşağı altından yorgun kervanlar uğurlanırken, Yangın yerinde kalan içli bir sevdanın külleri, Beyaz ölüm misali başucumda savrulurken… Yeni sen geldin aklıma; Göçmen kuşların kanadında bir selamlık, Kayan yıldızlara inat bekleyen Çoban Yıldızının sabrı, Kırık, dökük akşamların herhangi bir köşesinde, Hücum edip açığa çıkan çaresizliğimin kahrı… Yine sen geldin aklıma; Sis, pus içinde hatıralar birbirini kovalarken, Köşe başlarını tutmuş hasrete inat haykırırken hayallerim, Hala kanıyor; Bir söğüt dalı ile oynarken çakı bıçağımın kestiği ellerim… Yeni sen geldin aklıma; Bozkır’da açan çiğdem çiçeğim, Yitik düşlerimdeki; Kimsesizliğim, yalnızlığım, yokluğum İpi kırılmış uçurtmanın peşinde koşarken, Kırk ikindi yağmurunda sırılsıklam ıslanan çocukluğum… Ereğli, 7 Kasım 2006 Yüksel Erentürk YILMAZ |
KANAATİM:MUHTEŞEM BİR SERBEST ŞİİR Dİ.EMEK ÜRÜNÜ.
KUTLUYORUM...SAYGILARIMLA...HŞT