BİR BEN KALDIM SIRÇA YÜREĞİMDE ÇOCUKLUĞUMDANNe buğday sapından yaptığım yel değirmeni var elimde Ne de bakkaldan aldığım kirli boyalı şekerlerim var cebimde Bir fırtınada kopmuştu hatırlıyorum Babamın yaptığı uçurtmanın ipi Batan çakırdikeni acıtmıyor artık ayağımı Çekmiyor Kovalamıyor eskisi gibi Sapan taşıyla camını kırdığım Komşumuz kulağımı. Ak dumanlı kara trenler Geçmiyor artık bu istasyondan Uğramıyor göçmen kuşlar Kar beyaz bulutlar seyretmiyor Eskisi gibi yeryüzünü Başımı okşayan öğretmenimizde gitti aramızdan, Güvencinler yuva yapmış beyaz badanalı okulumuz damına, Nedense bu mevsim, Ebabil kuşları yüksekten uçuyor akşamüzerleri. Anlattığı gurbet hikâyeleri ile birlikte gömüldü Muhacir ninem mezarına Artık korkmuyorum Eskisi gibi; Ölümden, gurbetten, yoksulluğumdan Bir ben kaldım biliyorum Bir ben kaldım sırça yüreğimde çocukluğumdan. Birecik – 22 Haziran 1996 Yüksel Erentürk YILMAZ |
İŞTE OKUMA ZEVKİ DEDİĞİMİZ ZEVKİ VEREN DİZELER.
YAŞ FARKIMIZIN OLDUĞUNU SANIYORDUM AMA
SANKİ KOMŞUNUN CAMINI KIRAN BENMİŞİM GİBİ SAKLANDIM.
AYNI ANILARI YAŞAMIŞ GİBİYİM.
ÇOK BEĞENDİM..TEBRİKLERİM VAR..SELAM VE DE SAYGILAR...HŞT