“KAŞAĞIYI BEN KIRDIM BABA!“

“ Atın derisi acımasın diye; keskin dişlerini çeşmenin yalağında törpülemek isterken kırdığım kaşağının suçunu kardeşime atacak kadar Tanrı’yı öldürmedim daha içimde…”
Nurdoğan YILMAZ


Sevgili Oğlum,
Oysaki ben sana hiç kızmadım
Biliyordum içindeki merhameti
Varsın kırılsın, lafımı olur kaşağının
Gün gelir hesap sorarım diye
Bil ki bir kenara da yazmadım.

Oğul!
Bilirsin ki Tanrı Ölümsüzdür.
Oysa merhamet;
Pas tutmuş yüreklerde ölmeye mahkûmdur.
Her daim cilalı yüreğindeki
Merhameti öldürme ki
Tanrı’nın Ölümsüz olduğunu idrak edebilesin.

Yüreğinin ifşa ettirdiği her suç
Merhametinin ölmediğine delildir.

Oğul!
Bilirsin ki “Kaşağı” Edebiyatta hüzündür
Şimdi sen beni yine hüzne koydun
Yine biliyorsun ki
Çok sevdiğim için hikâyenin yazarını
Abinin adını Ömer Seyfettin koydum…

Merhametli yüreğinden öpüyorum.
Baban…

Yazısı ile şiire ilham olan oğlum Nurdoğan’a
Ve oğlum Ömer Seyfettin’e

10 Temmuz 2011