KİRLİ YÜZ
Ne zaman mutluluğun resmini çizmek geçse içimden
Gözyaşım sel olur boşanır üzerime Buğusu tüten sıcak bir ekmek bağrına bastığı Mutluluk nasılda yakışmış kirli yüzlerine Soğuk kaldırımlarda koşarken yalın ayak Bir çığlık yetişip ensesinden yakalayan Uzanıp ötelerden Bir el Bağrında henüz sıcaklığı geçmemiş ekmeğini Hayâsızca koparırken Hangi günahın resmidir izbe sokaklarda ağlayan. Sonra kendimi koyarım kirli yüzün yerine Ne zaman mutluluğun resmini çizmek geçse içimden Bir çığ düşer yükseklerden üzerime. Ereğli, 6 Haziran 2005 Yüksel Erentürk YILMAZ |
kalemin var olsun..