Adımı bilen yok yalnızlık rahat
Şehir aydınlanır sönük ismimle
Bir yarım yaşıyor, kalbi cerahat
Sokakta gezerim kayıp cismimle

Her yanımda çığlık duyulmaz sesi
Gece uyuyamam şehri kollarım
Issız sokakların benim asesi
Sisli sabahlardır karakollarım

Yelkovan sel olur duvara vurur
Ben hiç umursamam günlük telaşı
Mevsimler herkesi bana savurur
Kimse farketmez bu ne dalaşı

Ürpertir herkesi soğuk nefesim
Anmazlar ismimi sanki lanetim
Zamanı gelince alır kafesim
Sanma ki bu benim bir kehanetim

Çaldığım kapılar bir garip bakar
Bazen huzurludur, bazen tedirgin
Bazen korkaktırlar bazende vakar
Bunların nedeni zaten belirgin


Kurtulacağını düşünme sakın
Bil ki alınmaya değersen eğer
Hissedersin beni kalbinden yakın
O zaman seninle gitmeye değer


Dilara Güney 12.01.2011