Bana Gel
Güneş yeryüzüne dökülüyor,
Ben derinliklerde puslu yaşıyorum, Mavinin dünyaya yaltaklanan galiz gölgesinde Hiç nefes almadan, Pelteleşmiş olarak yatıyorum. Yukarıda büyük bir savaş var Kızıl lavlar açık maviye galebe çalar Sonra dünya kararır, Benim dünyamda, hakimdir renksizlik Savaş burda biter, Geriye kalan son saldırı sezsizlik. Şimdi orası harmanlık. Ay gururludur, Tüm görkemiyle şahlanır Onunla beraber, Işıklı menfur ruhlu maviler sallanır Sen seyredersin onları, Kamaşır gözlerin, sen göremezsin beni. Gözlerine fısıldarlar her türlü yalanı Kanma! aklına sokulan kararsız sözcüklere. Gösteremezsin onlara içini, söylesene Kapalı kapılar ardında Nasıl hayal edebilirsin onları? Aklını baştan sona yoklarlar; Gözlerini ödülde tut! Hissederse bakışların aldandığını Sonra iyileştirmen gerekir Gözlerinin arkasındaki bahtsız acıyı Ben Ay’a iyi geceler dilerim Şefkatli güneşimi isterim, Mavileri inciten En sıcak nurlarını, Seni benim yanıma getiren. Bırak dünya içerde ne olduğunu görsün, Ayırma beni senden. Al burdan götür beni kıyıya Uzanalım orda sonsuzluğa, Kimin ne gördüğü,kimin umrunda, Burası güzellikler ülkesi diyorsun ama, Burada, Gece ışığında, Ölür gibi hissediyorum. Çünkü sadece hayal edebiliyorum. Dilara Güney --06.01.2011 -- 01:18 |
bir kezde burada okumak çok zevkli idi.
nefistiiii:!!!
şiirdiiiii.:)))
selam ve sevgimle..