3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1611
Okunma

Uzadı kirpiklerin cehennemim
Ödünç küldüm Buddhanın saçlarında
Kestim kırık bir aynada ey ellerim
Kan dediğin piçliği bir sol bileğin
Kör bir gecede ağlarken tanrı
Yaktım Alfabesini bir örümceğin
Yaslanmışım gölgeme son ikindi
Yıkılmış üstüme bir kadetral
Bir zangoç ölüsü kırk mum
Ve alınından dağlanmış mesih
Kan çizgili gülüşüyle öptüğün de meryem
İşte tam durduğum yer
Kıyısı meridyen
Kıblesi kuzey
Homer Amca zaten yoktuk
Yalandır yitirdiğimiz kendimizi
Hayindir ayrılık var diyen hayindir
Şubat hayindir yazılmış ne varsa üstüne
Delirmenin en yoğun son noktasında
Bütün ithaflardan sildim ismimi
İmzasız ölüm Vahileri gelince Gaibten
Sokak kedilerine yedirdim şiirlerimi...
CÇ_
ŞUBAT/ RİTÜELİ
5.0
100% (3)