SON_SEZİUzadı kirpiklerin cehennemim Ödünç küldüm Buddhanın saçlarında Kestim kırık bir aynada ey ellerim Kan dediğin piçliği bir sol bileğin Kör bir gecede ağlarken tanrı Yaktım Alfabesini bir örümceğin Yaslanmışım gölgeme son ikindi Yıkılmış üstüme bir kadetral Bir zangoç ölüsü kırk mum Ve alınından dağlanmış mesih Kan çizgili gülüşüyle öptüğün de meryem İşte tam durduğum yer Kıyısı meridyen Kıblesi kuzey Homer Amca zaten yoktuk Yalandır yitirdiğimiz kendimizi Hayindir ayrılık var diyen hayindir Şubat hayindir yazılmış ne varsa üstüne Delirmenin en yoğun son noktasında Bütün ithaflardan sildim ismimi İmzasız ölüm Vahileri gelince Gaibten Sokak kedilerine yedirdim şiirlerimi... CÇ_ ŞUBAT/ RİTÜELİ |