Yorgun tozları yolların...
Yolların tozları yorgun,
Yağmur taneleriyle sırılsıklam sarhoş olmanın hayaliyle.
Bulut bulut olup, ardına düşüp gitmek ister,taa güneşe kadar....
Bırakmaz onu bilir,kaderidir onu yoldan yola savuran rüzgar,
Oysa o savrulan değil,savuran olmayı diler yüreğinde.
Rüzgara esir yolların yorgun tozları.
İstediğince yaşamak ister,ya da hiç yaşamamak,
Aradığı herşeyde kendini bulur,akıllı deliler,
En büyük avı kendisidir,avcının oysa.....

Kimsesizlik yalnızlığın kasırgasıdır aslında,
Bütün evren ayna kesilince,
Karanlıkta aydınlanan yürek bilir ancak amansızlığı,
Sabır,bu bizim sabır bildiğimiz bizden gidenin adıdır aslında.
Çiğneyip çiğneyip yutmak,yuttuğunu da sindirmektir aslı.
Yüreğin doyduğunda gözyaşlarına,
İşte ancak o zaman çözülür bilmecelerin de...

Yürürsen bozuk yollardan,unutursun yürümeyi,
Ama yürümeyi iyi bilirsen bozuk yolları da düzeltirsin.
Sonrasızmış gibisin sen gönlümdeki seyyah,
Hayaletin olmuş gölgen her yerde seninle ,
Nereye gidersen git,kaçamazsın kendinden.....

Akşamın mahmur,akşamın mahsun kızıllığında
Meleklerin gözyaşları yağıyor bulutlarından,
Çoban türkü yakmış,aşığın yoluna..
Gerin beni çarmıhına İsanın,
Asasıyla yarılayım Musanın,
Ya da el basayım Muhammedin Kuranına,
Bırakında insan olayım,
Çekin ellerinizi kırbaçlarınızdan,
Çözüyorum zincirlerimi....


..bu olağan üstü şiiriniz adeta "çemberimde gül oya" diyor. Yüreğinize sağlık. çok güzel bir eserdi.