RUHUMUN KARANLIĞI
Karanlık hep gece midir?
Karanlık... Ruhumun karanlığı... En güneşli günü bile zifiri karanlığa çeviren karanlık... Sabahı gece yapan o çığlık! Kalbimin çığlığı. Artık her şeye ’Yeter!’ diyen o acı ses..! Gönlümün gözyaşları aktığı yerde göl oluşturdu bilir misiniz? Sabahlarım en karanlık gündüzüm oldular. Bazen kalbimin gözyaşlarıyla suluyorum mutluluk meyvelerini... Yeşeriyorlar, solmamasına... Acı bir çığlık daha... Ve yine karanlık her yer! Ruhumun karanlığı... |