HER GECEYayından süratle fırlayan sivri ve de kızgın uçlu bir ok Kanayan, yaralı, acıya bulalı kalbime saplanır her gece Tutuşur yanarım dökülür parçalarıma ayrılırım sessizce Derdim, kederim çok anlatıp paylaşacağım kimsem yok Ne büyüyen kalp yangınımı söndürebilecek ıslak duygularım kaldı Ne de dağılıveren parçalarımı toplayabilecek ak bir inancım kaldı Ne bu derin ve engin aşk acımı hafiflettirebilecek bir dostum var Ne de bu saklı, kanlı gözyaşlarımı durdurabilecek bir umudum var Ateşten bir yorganla kıvranıp duruyorum her gece Düşümü, düşüşümü ve gülümseyen hayalini izliyorum saatlerce Ve hüzünlü mısralar mırıldanıyorum,yüreği kanayan bir şairce Uzamış tınaklarımla parçalıyorum,gözyaşlarımla ıslanmış yastığımı Sen nerden bileceksin ki hala kanayan yarama n’çin tuz bastığımı Yaşama sevincimi, inancımı ve hıncımı niçin kirpiklerime astığımı |
bittiği andan itibarense ANNEYE dönüştür aşksızlık.
kalemine yüreğine sağlık kalemkar.