YUSUFÇA..
Yusuf’un kalbi gibi atıyor bu kuyuda kalbim
Hızlı tedirgin ve bir başına… Kuyunun suyu serin! Sonrası felah olan… Acıları asacak bir ipe sarılmalıyım, Tutunca acıtan. Yusuf gibi bakıyorum gökyüzüne, Umut ve korku damıtan yüreğimle.. Yusuf’un gömleğine ihtiyacım var! Üşüyorum bu kuyuda… Hüznünü sadece Allah’a arz eden, Bir Yakup yok arkamdan ağlayan.. Emanet edilince yoldan sapmayan, Bir Harun özler yüreğim.. İbrahimleri atarlar şehrin tam ortasında ateşe! Atanları saracak ateşten habersizce.. Yarılıyor beynim,Firavunlara geçit yok, Musalar hep zirvede,onlara iniş yok!... Rufeydânur Mart/2003 |