Daimi Bir Yorgunluk
Kuşatan beni yalnızlığın şehveti,
Yorgunum bu yaz güneşinde Eylülde de Ve düştüğünde karlar yorgunum Hala yorgunum çiçekler yeniden açtıklarında bile… Resimlerle beraber Eskimedik mi biz de ? Geçmişin önemsizliğini düşününce Kalmıyor yarına heveste. Kaldırın üzerimden bu gri örtüyü Kucağında oturuyorum şimdi yalnızlığın. Düne üzülmüyorum, uğursuzluktur. Saydam karanlık neden geçirir korkuları Neyse ilişmesin kimse, zira yorgunum |
Neyse ilişmesin kimse, zira yorgunum
Güzel bir şiir yüreğinize sağlık...