İSTANBUL'U UNUTMA
Şimdi sen gidiyorsun ya,
Kaldımmı ardında birbaşıma... Ağır yenilginin kırık tebessümü dudaklarımda, Yenildim, Sevginin arkasına sığınıpta, Kafa tuttuğum hayata.. Boğulupta dirilemediğim bu sularda, İstanbul’un sularında, Bir vapur olmuşum... Kimbilr, Belkide boğazı aşar, Kendime gelirim.... Belkide kendimden geçer, Gerçeğe dönerim.. Ve sen şimdi illede gidiyorsun ya, Istanbul bana bakıyor, Ben İstanbul’a... Bir mana veremiyorum, Binlerce rengin arasındaki, Siyah beyazlığıma, Kararsızlığıma... Sonunda gidiyorsun ya, Alışırım bir ara yokluğuna... Yeterki bir nebzede olsa, İstanbul’u unutma.... (FeYzaD) |
ben istanbul'u sev miyorum, Ankara'yı sevdiğim kadar.
Bizim oralarda deniz yok ondan sevemedim kıskandım işte.
Sevgili kardeşim şiirinde anlattığın gibi, iki sevgiliydiniz/ne güzel yaşadınız İstanbul'da/kim bilir/belki de o hiç gelmedi/ sen hala istanbul da mısın?