RUHUM ÖZÜ ALDI BENDEN VİCDANI HİÇ SIZLAMAZMI
Ruhum özü aldı benden vicdanı hiç sızlamaz mı ?
O ki bana hiç gülmezdi efkarımı anlamaz mı ? Gamım ile coştu gönül yar perçemin açmaz iken, Aşk bağında bülbül ise goncalarım dağlamaz mı ? Gönlüm gezer gafiliyle aşk bağının güllerinde, Efkarıma pey vermeyen Leyla nice ağlamaz mı ? Pür eyledim arzusuyla ölsem imdi tez elinden, Gül bahçesi bülbül olup ahyarımı çağlamaz mı ? Hüsnünden ziyade iken derün gönlümün nigarı, Alemü zişan olaki anda bizi bağlamaz mı ? Nar-ı aşkta erir Özcan duydunuzmu ey aşıklar, Çaresi yok nar-ı aşkın feza bize ağlamaz mı ? Özcan SOYLU |
Maharet ölçüyle bir şey anlatabilmek. Kelimelerle bir senfoni yaratabilmek. Aynı besteyi çalan bir senfoni. Kelimeleri zar atar gibi atmak değildir şiir, santranç veya bilardo oynar gibi onlarla oynamaktır. Edebiyat da budur.
Şiirleriniz bu açıdan olgun şiirler. Tebrik ediyotrum.
Selamlarımla