ŞİMDİ YALNIZLIK VAKTİ
seni bana getirirdi bu vakitler
gün kararır , dudaklarımdan öperdi gözlerin ki gözlerini unutamam; en acı en uzak ufkumda şahlanan birer kısraktı onlar çiçeklerimi dizdiğim pencere kenarımdın sen benim artık betonda açıyor buz çiçeği gözlerim meğer yalnızlık vaktiymişsin , saate bakmamıştım seni severken haberin yok göğsünde yer etmiş dudaklarımda şimdi bu saatlerde bir türküyü ateşe veriyorum haberin yok seni görmek ibadet gibi, beni günahkar etme..... ben hiç boynunda uyumadım ki beni uykusuzlukla imtihan etme... yazık bir şiire ağlıyorum, şimdi öksüz şimdi yetim harflerini döküyor her eylül ve daha terlemeden avuçlarımız ellerimizde , ben kuruyan ellerimi asıyorum o eylül akşamı ağaçlara belki yeniden dokunurum diye bahara..... 22 aralık 2010 /elazığ |
fatih elçetin tarafından 1/1/2011 12:01:35 AM zamanında düzenlenmiştir.