yokluk
sen yoksun
kar yağdı afyona hafif gün açtı erir gibi oldu sonra dona çekti daha bi zor sensiz yürümek bilirsin çok soğuk oluyor buralar sende aynı şehirde yaşıyorsun biraz herkes aynı soğuğu yaşıyorken bense herkesten çok üşüyorum eski bir sinemanın önünde bir kediye anlatıyorum seyrettiğimiz ilk filmi ellerim üşüyor cebimde ellerini arıyorum var olan çakmağım bir paket sigaram bir sigara yakıyorum, adından habersiz ordu bulvarından gara yürüyorum görevlilere sorayım diyorum seni en son gören onlar diye dünyanın en şanslı insanları ilan ediyorum başında beyaz bereyi, kırmızı montunu soğuğa tedirgin bakan gözlerini küçülen boynunu, kısılan omuzlarını öpeyim diyorum koca bir istanbul geliyor yalandan dudağıma |
kalemin daim olsun