Denizi Yakmıştık Ellerimizleacemiliğimizde başlamıştık biz bu yolculuğa ilk düştüğünde damla ılık bir yaz akşamında hüzünlü ayrılık yollarını anlatmıştık yıldız fallarından umutlar beslerken ümitlerimizi yitirmiştik asi bir yıldız peşinde sandalla çıktığımız mavimsi düşlerde denizi yakmıştık ellerimizle oysa ki yakışmıştı mavi, denize ellerimizden ellerini alıp gittiğinde seher vakitlerinde gitmelere içli türküler yakmıştık en sessiz anımızda sigaranın son nefesinde soluklanırken yudumladığımız kırmızı şarap akşamlarını düşürmüştük kirli sayfalara hırçınlığımızda akıp öfkenin yatağından dalga dalga çarpmıştık sakin sulara militan zamanlarımızdı asıldığımız darağaçlarına kör düğümle bağlanmıştık sözün bittiği yerde yüreğimizle haykırmıştık öyle zamanlarımız oldu ki sığındığımız kentin kaldırımlarında dansı ölümsüzleştirmiştik Vivaldinin Bahar Konçertosuyla tek bir vücut olup bütün caddelerinde adım adım yaşamıştık birleşmeleri ihanet vurgunluğunda adımız çıkmıştı kaçağa iz bırakmadan patikalarda gizlenmiştik dağlarda bir kartalın kanadından martı kanadına uçmuştuk bulutlara tükendiğimizde tutkunluğumuzda düşmüştük damla damla …ve aşkla . . . b@r@n gök kubbeye değdiğinde ellerim inan onu da yıkmıştım |
ellerini elimizden çektiğinden beri yüreğimden dökülüyor aşk damla damla ve zaman kırmızı..
çok çok güzeldi şair
kutladım saygımla...