Yoksaodanın içine yayılan karanfil kokusu düşen her damlada biriken hicran parmak uçlarından başlar sızlatmalara titrettiğinde anason dudakları ağlayan karanfil mi kadeh mi ağlamak niye taş plaktan gitar teline eriyen mum kadar matem havası perdeler küskün odanın kara duvağı mevsimler gelip geçmişken ayaza çalıyor dış dünya sen şimdi nerede hangi mevsimde dökerken mavi tonları aydınlık yetmiyor odaya tükenen zaman mı ışık mı tükenmek niye kapının gıcırdayan sesi bozgun vurmuş sessizliği mavi koyulurken yola duvarlar çoğalıyor bir yüzü resim diğerinde dizeler hangisiydi kalan resimler mi dizeler mi yoksa kör bir gecenin koynunda sabahlayan yalnızlık mı b@r@n ( kalem sana yazılmışken yalnızlığın hikâyesi miydi yeni yetme şairin kaleminden ) |
yalnızlık mı
Çok hüzün yüklü ve çok güzeldi şiir...Kutlarım...
Daim başarı dileklerim ve sevgilerimle...