şiir ve yorum çok güzeldi tebrikler

saygılar ...

Yüreğinize ve sesinize sağlık. Saygılar..,

Bir edebiyat öğretmeninin şiirini bu şekilde irdelemek belki ayıp olacak ama “ablaların ablası” sözünden aldığım cesaretle ve diğer arkadaşların senin üzerine dikkatlerini çekmek amacıyla başladım yazmaya.

Şiirini 12 hece ile yazmışsın, durak kullanmamışsın. Bu bir noksanlık mıdır, aslında değil, durak sadece şiirin okunuşunu kolaylaştırır ve ahenge katkı sağlar.
Ademoğlu içinde bir adam vardı.
Kalbinde çığlıklar saçarken dünyaya.
Gözyaşı inceden inceye akardı.
Ayaküstü dalarken ince rüyaya.

İlk dörtlükte kafiye ve anlatım olarak bir sıkıntı yok, başlangıç olarak da güzel.

Üstünde bir örtü vardı: ince, narin.
Derdi umrunda değildi kimselerin.
Dili damakta dökülen incilerin,
Sırları saçılırdı sonsuz deryaya.
bu bölümde sadece kafiyede sorun var. Narin ve incilerin ya da narin ve kimselerin kullanılabilirdi, ancak kimselerin ve incilerin bir arada kullanılmamalıydı. İnci ve kimse kafiyeli değil.

Uzağa bakardı yakın olsun diye.
Çırpınırdı ağlayanlar gülsün diye.
Bekler dururdu gidenler gelsin diye.
Giden çok, geri dönen yoktu sılaya.
olsun, gülsün ve gelsin “l” harfiyle yarım kafiye kullanılmış, halk şiirinde kullanılıyor sözüm yok.

Gönül gözü açık, gözleri yorgundu.
Gördüklerinden dolayı tedirgindi.
Aslında derdi tasası belirgindi:
Gönlünü çizmek istiyordu aynaya.
tedirgin ve belirgin kelimelerinin uyumu güzel olmuş, yorgun da diğerlerine göre biraz kalın olsa da halk şiirinde kullanılacak bir kelime.

Dünyanın yükü onun omuzlarındaydı. 13 hece
Kimsesizlerin dertleri umrundaydı.
Niyaz için Rabbinin huzurundaydı.
"Ya İlahi!" deyip başladı duaya:

İlk mısrada bir hece fazlası var, düzeltilmeli. Huzur ve umur kafiyeli ancak omuz için kafiye demek zor, omuzla/r/ındaydı – huzu/r/undaydı bu şekilde bakarsak belki yarım kafiyeden söz edilebilir, ama çok da yakışmıyor bence.

Derdi kalmasın kimsenin, al hepsini.
Aç gönülleri, rahatlat nefesini.
Dua say kulunun inleyen sesini.
Kabul et, koyma hiç birini cezaya.
bu dörtlükte de “s” harfiyle yarım kafiye yapılmış.

Yetimin hakkını koyma zalim elde.
Mazlumun ahını koyma aşksız dilde.
Kavlimiz vardı sana karşı ezelde.
İhanet etmedik biz Galû Belâ’ya.

yine yarım kafiyeyle yazılmış bir dörtlük var karşımızda.

Nefsimizi, ruhumuzu bilen sensin.
Derdimizi, arzumuzu bilen sensin.
Tadımızı, tuzumuzu bilen sensin.
Düşürme bizi senden gayrı sevdaya.
“bilen sensin” redif geriye kalan ruh/umuzu, arzu/ muzu, tuzu/muzu bu şekilde bakarsakruh kafiyeyi bozmuş ama redife ek olabilecek umuzu ve muzu ses olarak çirkin gelmiyor.


"Amin!" dedi, sürdü elini yüzüne.
Âhlar çekerek döndü tekrar özüne.
Bir ışık hüzmesi düştü kar yüzüne.
Ve gönlü yükseldi o nurla semaya...
bu bölümde de aynı anlamda yüz kelimesinin kullanılması hatadır.
"Amin!" dedi, sürdü elini yüzüne. Yerine “Amin!” dedi kalktı son verdi sözüne kafiye açısından daha iyi olurdu.

Şiirin bütününde ayak kafiyelerine bakalım şimdi de.

Rüyaya, deryaya, sılaya, aynaya, duaya, cezaya, belaya, sevdaya, semaya kelimeleri kafiye olarak kullanılmış.
Rüya//ya, derya//ya, sıla//ya, ayna//ya, dua//ya, ceza//ya, bela//ya, sevda//ya, sema// ya. Rüya ve derya haricinde kafiye göremedim. Redifler kafiye yerine kullanılmış.

Şiirin temasında insanlık için Allah’a yakarış var, bir kısmında naat var, konu bütünlüğüne sözüm yok, anlamına, duygularına sözüm yok ancak teknik açıdan baktığımızda hatalar var. Bir başkası olsa kendi önerilerimi de sunardım, ama biliyorum ki istersen sen bunu düzeltebilirsin.
Bir önceki şiirinin yerini tutmasa da ( ki onun sen de farkındasın) biraz çalışılınca güzel bir şiir olacağına eminim. Sana başarılar dilerim kardeşim.

HARİKA BİR ESER OLMUŞ KUTLARIM.