DENİZ VE BEN VE SEN
Gri bir hüzünle başbaşa sanki
Sessiz, sakin birazda titrek Yalnızlığın şarkısını söyler gibiydi deniz "Rengimi soldurdu kışın buz yüzü Garib duruşuma ağlar gökyüzü" Martı çığlıklarında kaybolup giderdi Dalgaların inleyen sesi Öylece dalıp gittim Denizin ucsuz bucaksızlığında Saklı gülüşünü, Hayata yorgun ama sevgi dolu bakışını, Sevdana karanfil duruşunu Hayal ederken İçimde sen olmanın coşkusu ve Aynı anda Hasretin ruhumun kimliğinide değiştirirdi İşte o an duygularımda Tarifsiz acılar daha bir yaralardı kendini Sevdiğim Senden çok uzaklardayım Olsun ne çıkar diyorum Canımda bir bilinmezliğe sakladım ya yokluğunu Sensizliğe dayanacak gücüm yok Sensizlik demek Namluda kurşun Çıkılmaz gayya Baldıran zehiridir içilen Gece uykularında kabus gibi Kısaca sensizlik hayatın öteki adı Bundandır Nerede olursam olayım Senli hatıralarda nefes alışım Aşk belkide ulaşılmaz olduğu, Ruhumuzu böylesine kanattığı için Tutku vazgeçilmeyen Bu yüzdendir yüreklerin özgürce Sürgün oluşu umut yokuşunda Oysa Şimdi yanımda olmanı isterdim Yürüdüğüm sahil boyunda Ellerimiz sıcaklığına dokunmalıydı Zaman sessizliğe bürünürken Yüreğimizdeki çığlıkları duymalıydık Ve biz daha sıkı sarılmalıydık sevdamıza Yarın yokmuşcasına bize Ölesiye... Durdum Yağmur yağmaya başladı Deniz yine şarkısını söylüyordu "Rengimi soldurdu kışın buz yüzü Garip duruşuma ağlar gökyüzü" Deniz ıslanıyordu Dalgalar yaslı Susmuştu martılar Beni ise uzaklar ıslatıyordu İşte saniyeler, dakikalar Böyle geçip gidiyor da Günler geçmemek için direnmekte Senden çok uzaklarda Sorma artık Sorma sevdiğim neden ağlıyoruz Deniz ve ben ve sen Hasret kaçtı gözlerimize... Meryem ASLAN |
okn23 tarafından 12/29/2010 1:43:23 AM zamanında düzenlenmiştir.