Kar’ın karanlığından mıdır hassasiyetim; hemen her şiirde anlatılan (sanki) “benim”.
1402’liklerdenim. Şimdi emekli.
Nice 1402’ler vamış (uygulamada) bilmediğim.

Kendi üzerime aldım ya (yine) bu şiiri. Profilim olsun diyeceklerim.

Mırıldanan hayallerim:
(İlk kıtanın yorumu için)

“Ey Ressam nasıl çizdin aynadaki bu resmi”

Aynada görünen : kimine kendi suratı, kimine kendi sureti. Kimi sevgilisini görür, kimi “Sevgiliyi”. Bazen yakındır, kardeştir, candır.

“Tek renkli kalem” eğer tek renk kalem denseydi karakalemi’i çağrıştırırdı. Renkli kalem ; ama tek renk (alttaki söylemlerin ışığında) gri (bulut rengi): bulutlanan gözlere iğreti.


“Şimdi ne dersin buna geçici bir heves mi”

Yıllarca tek bir duam ya da yakınmam vardı: Allah’ım derdim, benim niçin hiç derdim yok. Gerçi hala yok: Beladır olanlar, dert çekmedim hiç. Ama içimdeki ışıktan gelirse, derdi de çekerim. İnanırım, "O" bilir hikmetini.


“Rehavet hırkasını üzerinden soymuşsun”

Emekli olmadan önceki halim. Hani derler ya
“Devlet bir kulplu kazan/Tut kulpundan sen de kazan”
Salla başını, her ay başı (kendi adıma) maaş bol.

Üzerimden sıyırdığım ve çıplak kaldığım hırka “rehavet hırkası” : Bunu emekli oluşumla da bağlantılayabilirim, memurun devlete baş eğişiyle de.

Hırka, tasavvufi bir anlam da ifade eder, benim için: Burada açıklaması “monografik” olur: Susayım.


“Uygun mudur ustaya böyle acemi çizim”

Noktalamanın, özellikle duraklı hece ölçülerinde kullanılmamasından yanayım: Bu dize de “usta” kim: Çizen mi; yoksa çizilen mi . Noktalama konsaydı daralırdı anlam da çağrışımlar da.

Yine usta sözcüğünün içinde : düzelten, becerikli, baş edilemez... Ona (bana) güçleri yetmez anlamında bir övgü ve inanç da var.

Bu inanç bu kıtanın son dizesinde daha da vurgulu.

“Notumuz ne olacak sene sonunda bizim”

“Sene sonu notu” dedim ya başta 1402’liğim (öğretmendim). Üstü kapalı (bana) bir ip ucu .

“Bizim notumuz” sahiplenme duygusu. Yine inanç. Bekleyin... (göreceksinizişin sonunu) !

Edebiyatdefterinden, bütünüyle sahiplendiğimi yazdığım ikinci şiir. (Biri sırdaş dost T/oyanak’tandı). Şimdi Affet ablamızdan.

Cevabı vermiştim tek kıtalık “Nar” şiirimle size:

Gönül ateşi değildir ardan
Bilirim yanar tane-i nardan
Cabbarı kahharı yükledim ele
Kolumda settar bir mum meşale

Beklediğim...


Son söz:

“Edebiyatdefterinde” ne sırlar gizli.




orfeo tarafından 12/18/2010 11:58:45 AM zamanında düzenlenmiştir.