paradokslu amanetler.....
al,biraz sakla yalnızlığımı sıkıca tutarak ellerinde
yahutta;koynuna koy biraz bir yetimin bedeni gibi üşüyen senki;kadir kıymet bilen... yakamoz olmadan ay,sakın atma denize parçalarken sathı ışık cümbüşü abdal gönlümle köz bilem soğuklarında yanam deryaların ateşlerinde titreyem..... tuz katarlarına ver belkide,gece revanlarında susayam susayam,tuz yutam serabı umman sanam aldanam sende ter olam,bende emek nasırlı ellerimde kan olam...... çobanın birine ver istersen,yanık kaval inleten bahsine girip,sevdasının tek damla su içmeden sürüsüne, ırmak geçiren hamançasına azık,duta doymuş bülbül olam yüreğinde on para etmeyem mezatlarda yok pahasına değer biçilen... gûman eylerimki onsuz,kalırım sensiz pişmacılığıma;kalan nefes çekimlerim sana gene de,yalnızlığım bana ben;benden ötede bir benim bahşi sayarım tanrının, her lahzasını ömrün giderken böyle talana..........................................Kasım |