Yeryüzü güneş
Rahatsızlığı yok evrenin
Kocaman boşlukta sevinçli çocuklar gibi koşuyor maviler
Elinde teskeresi asker koşuyor ana kucağına
Çukurova’da ırgat Hasan koşuyor pamuk toplamaya
Çalıştığı fabrikaya koşuyor mahallenin işçileri
Otobüslere koşuyor insanlar
Başladı gün
Gürültüler koşuyor balkonlara
Bacalardan duman gökyüzüne koşuyor
Bir koşu yarışı var dünyada
Afrika’da açlık yarışı var
Filistin’de ölüm-kalım...

Üzerine deviriyorlardı durmadan
Yuvarlıyorlardı kocaman karanlığı
Biliyorum çocuk biliyorum
Gönlün hasret mezarlığı.

Suyu bardağa doldurdum
Beş parmağımla sardım gövdesini
Doğuşumla batışımı düşündüm
Katıksız yaşamdı su
Ne kadar ak,ne kadar paktı
Ve yıllar sonra bizim Esat
Alkolü bıraktı.

Benim de sonum gelecek birgün
Bir anda yok olacağım
Ya sabah,ya akşam
Ağlayan bozkır kuşun sesinde belki
Belki de yazmadan son satırını şiirimin...

Esat KURT