hiç sevmeden geçiyorum senden

zamanı bir düş gibi kuruyorum çünkü

yuvarlanıp gidiyorum içine doğru

bir çıkış yolu açılmış olmalı

çünkü güneş yukarda ve beklemek kolay değil artık

rüzgar bunu söylüyor apartmanların arasında süzülüp

başımı döndüren kartal kafalı kuş bunu söylüyor


acıtıyor senin yüzünde hiç bakılmamış bir hüzün

karnındaki kelebekler ellerindeki kuşlar gözlerindeki çocuklar saçlarındaki aydınlık gece içinde hep uyuyan bir şehir ve şehrin kırık insanları deniz nerede nereye sakladın karpuz cekirdeklerini çiçekli elbiseleri annenin kokusunu ya sabahın serin sularında düşen balıkçı kayıklarını ağaca sarılan çoçuklarını hayret edişin nerde düşmekten korkmadığın bir uçusun var öğrendim durup dinliyorum biraz bordo kokan tekliğini


bu güzel gün karışık kafa ve ölü kelebeklerim yüzünden düşerim ben yollara

ağlıyacağım şimdi çabuk git bir vapur dolusu çocuk getir bana mavi dizlerinde kabuklu yaraları olsun

anlayamıyorum biten bir yaşamı yosunlanmış kıyılara benziyor ve deniz düşüyor ordan burdan ne için


öğrendim sana bakmayı ve susmayı
tekliğini senden saklı götürüp benim çok sevdiğim yerlere
su içiyoruz beraber alışmak için


bu bendeki bir kuşun ölüm uçuşu

acıtıyor mu

çok

ama zararı yok

kim korkar sek sek oynamaktan.



..Ozgur ..kotu bir zaman ve timur selcuk (seckiler) ..izmir