ÇOCUKLUĞUM
kar tanelerinde çocukluğum ıslanıyor
bahçede yaralı duran bisiklet tekerlerimin üstüne kar taneleri düşüyor ve ıslanıyor özlediğim çocukluğum... çocukluğum... çocukluğumu almak için babamın biriktirdiği paralar düşüyor tanelerin koynuna ve ıslanıyor çocukluğum bir kuş tüyü gibi duruyor dallarda kar dallarda sarı yapraklar ve kar çocukluğum ise yapraklar misali utanınca kızarır geçmişe hasrettir şimdi sakalların kapattığı yanaklar çocukluğum... annemin koynunda bir tütsü kokusu bir kar tanesi ve bir öpücük sevgisi çocukluğum...çocukluğum kar yağınca ıslanır bisikletim bisiklet ki bir işçinin alın teri bisiklet ki çocukluğumun resmi çocukluğum... |